Του Ευθ. Καρανάσιου*

Δυστυχώς πιο εύκολο φαντάζει να πιάσει η χώρα το «τζόκερ» παρά να έρθει η ανάπτυξη με τη συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Ποια είναι είναι η πραγματικότητα που απο- κρύπτει το Μαξίμου; Στις 20 Αυγούστου τελειώνει η δανειακή σύμβαση και όχι οι μνημονιακές υπο- χρεώσεις, υπάρχουν ήδη νομοθετημένα μέτρα για το 2019 και το 2020, ενώ οι δημοσιονομικοί στόχοι είναι «μνημονιακοί» τουλάχιστον έως το 2028 και εννοείται πως θα ελέγχονται από την τρόικα.

Τα πλεονάσματα κάθε χρόνος που θα περνάει θα γίνονται όλο και πιο δύσκολα επιτεύξιμα, ακόμα κι αν επαληθευτούν οι προβλέψεις, το «ελατήριο» της ανάπτυξης δεν πρόκειται να αυξήσει το ΑΕΠ πάνω από 2% για δύο-τρία χρόνια και στη συνέχεια θα καθίσει στο 1%.

Οι προσλήψεις στο Δημόσιο θα επιβαρύνουν κι άλλο τον προϋπολογισμό.

Φοροελαφρύνσεις δεν προβλέπονται τουλάχιστον έως το 2022.

Η ανεργία μπορεί να μειώνεται, αλλά οι νέες θέσεις εργασίας προσφέρουν μισθούς των 300 ευρώ, πολύ πιο κάτω και από το σημερινό κατώτατο των 586 ευρώ.

Όλα αυτά θα συμβούν στο καλό σενάριο, γιατί υπάρχει δυστυχώς και το κακό σενάριο.

Σχεδόν όλοι οι αναλυτές προειδοποιούν ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να βιώσουμε μια «τέλεια καταιγίδα» στις παγκόσμιες αγορές.

Αναμένουν πτώση των χρηματιστηρίων από τα υψηλά εικοσαετίας και αντίστροφη άνοδο στα επιτόκια δανεισμού των χωρών από τα ιστορικά χαμηλά στα οποία βρίσκονται. Αν συμβεί αυτό το δυσμενές σενάριο η ασθενική οικονομία της χώρας μας θα τιναχτεί ξανά στον αέρα, το κράτος δεν θα μπορεί να εκδώσει ομόλογα παρά με εξαιρετικά ασύμφορο επιτόκιο και τότε «Μνημόνιο θα λέμε και θα κλαίμε», γιατί σε συνθήκες παγκόσμιας κρίσης καμία χώρα της Ε.Ε. ούτε θα θέλει ούτε θα μπορεί να μας δανείσει με επιτόκια της τάξης του 1%, όπως τα τελευταία χρόνια. Η κυβέρνηση έχει μόλις έξι μήνες για να σχεδιάσει με ρεαλισμό μια προσεκτική «έξοδο» από το πρόγραμμα δανεισμού ,αν συνεχίσει το λαϊκισμό, τότε δυστυχώς θα ξαναβρεθούμε στον αέρα.

*Ο κ. Καρανάσιος είναι πρ. βουλευτής Χαλκιδικής με τη ΝΔ